De regering is niet in staat de volledige salarissen van de zittende en ex-ambtenaren en overheidsfunctionarissen te betalen. De rede hiervan komt voor belangrijke mate door het kasreserveschandaal, de torenhoge schulden, de Covid situatie en de vele absorbitante toegekende bedragen aan verschillende overheidsfunctionarissen. Deze economische situatie heeft Suriname nog nooit meegemaakt. Er zou best van een economische uitzonderingstoestand gesproken kunnen worden, waarbij Suriname in een economische overmacht terechtgekomen is. 

En temidden van deze economische overmacht ligt er een wettelijke plicht op de overheid om de salarissen aan het overschot aan niet-produktieve ambtenaren, spookambtenaren en ex-overheidsfunctionarissen door te betalen.

Hoewel er een wettelijke plicht bestaat, is het wel ethisch om in deze economische overmacht te kunnen eisen dat de ambtenaren, en in het bijzonder, de niet-produktieve ambtenaren en ex-overheidsfunctionarissen doorbetaald moeten worden? Welke ethische maatstaf zou dat onder deze uitzonderlijke omstandigheden nog kunnen rechtvaardigen?

Zou er juist niet een wet in het leven geroepen moeten worden meteen de deze betalingen stop te zetten en dan wel specifiek aan de volgende groepen:

• De groep spookambtenaren en ex-overheidsfunctionarissen die nog royale bedragen ontvangen maar niet productief zijn, zullen gefaseerd minder doorbetaald ontvangen.
• Bij de groep overheidsfunctionarissen die tot de breedste schouders behoren en niet langer werkzaam zijn, zullen het meest moeten inleveren
• De zittende groep zal de solidariteitsheffing van 10% moeten bijdragen
• De ambtenaren die na de verkiezingen zijn benoemd zullen niet geaccomodeerd kunnen worden.
• Dubbele salarissen zullen worden afgeschaft.
• Bij meerdere bronnen van inkomsten bij een ambtenaar/overheidsfunctionarissen terugvorderen. Mogelijk?

Wat zouden de eventuele criteria kunnen zijn:

• aantal dienstjaren/maanden al uit overheidsdienst (opgeheven commissies die toch nog door ontvangen)
• welke (spook) ambtenaren hebben bedrijven? (Die hoeven niet meer uitbetaald te worden)
• Welke ex-overheidsfunctionarissen hebben bedrijven? (hun bezoldigingen kunnen ook wegvallen)
• Bij deze bedrijven, afhankelijk van hun aard en grootte kan de solidariteitsheffing worden verhoogd.
• De behaalde targets in kaart brengen om de mate van productiviteit van elke afzonderlijke overheidsdienaar te meten, zodat vastgesteld kan worden of die wel of niet afgevoerd kan worden.

De huidige wetgeving weerspiegelt de sociaal maatschappelijk werkelijkheid en de situatie vereist het dat de doorbetaling niet mogelijk is op dit moment.

De bedrijven en ondernemers hebben inkomstenderving geleden en hebben veel van hun eigen personeelsleden moeten gaan, en toch  moet men doorbetalen aan de overheid omdat die verplicht de ambtenaren moet doorbetalen? In geen enkele bedrijf kunnen personeelsleden protesteren tegen een ontslag door naar de rechter te stappen en eisen dat de arbeidsovereenkomst toch  moet gelden wanneer dat bedrijf failliet is. waarom moet dat dan wel kunnen bij de overheid?

Men zal zeggen:” we kunnen de mensen niet op straat zetten”. En terecht, dat is waar. Maar hoe doen we met de mensen die in de particuliere sector die wel op straat zijn gezet omdat er geen geld meer was?

Meten wij met twee maten in dit land? Zijn een groep mensen belangrijker dan een andere groep mensen?

Er zou een noodwet in het leven moeten worden om deze regering van doorbetaling terzijde te leggen, anders gaan we nog sneller de afgrond in.