Maand: februari 2015

Het komt vaak over alsof we niet beseffen hoe waardevol we zijn. Hoe sterk, en hoe slim we zijn. Het feit dat u bestaat geeft al aan dat u nodig bent. Uw bestaan heeft een krachtige toegevoegde waarde dat aansluit op het geheel. Wat onze eerste taak als mens inhoudt (naar mijn bescheiden mening), is het voor onszelf ontdekken wat onze toegevoegde waarde aan het geheel is.

Wat over het algemeen ontbreekt is dat onze maatschappij en de daarbij gekweekte normen en waarden met zich meebrengen dat wij en onze kinderen veelal niet opgevoed worden met het leren ontdekken van onze eigen waarden, krachten en talenten. Wij worden vanaf jongsaf niet begeleid in hoe we onszelf kunnen ontdekken, hoe om te gaan met onze eigen angsten en twijfels. Hoe na te gaan wat onze levensrol is: wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik, hoe behandel ik mezelf, hoe behandel ik anderen, wat is mijn positie in de maatschappij als vrij mens, wat mag ik, wat mag ik niet, wat mogen anderen niet, wat is respect…?

Integendeel, wordt de nadruk gelegd op hoe zwak en afhankelijk we zijn, en jammer genoeg voeden onze ouders en andere mede-opvoeders van huis uit ons zo op, goed bedoeld weliswaar. Er wordt ons geleerd: “hou je rustig, doe wat de regels zeggen anders krijg je problemen”.

Er wordt ons geleerd:” je hoeft je eigen waarde, kracht en talent niet te ontdekken omdat ik… de politicus, het wel voor je doe. Je hebt jouw krachten niet nodig omdat je mij al hebt om dat voor je te doen.” En het ergste…is dat velen van ons het ook geloven.

Waarom geloven we in de illusie dat een mens gelijk aan een ander, sterker en slimmer is, en meer rechten en bevoegdheden over het leven van de ander kan hebben? En waarom zou dat mogen?

Waarom zou een politicus, die altijd aangeeft te houden van land en volk en met een ieder het beste meent, als basis uitgangspunt hebben  dat de mensen van meet af aan zo zwak en onverstandig zijn dat ze de politici nodig hebben voor een goed leven?

Maar…wie rijdt de bussen? Wie vervaardigt producten? Wie zet ondernemingen op? Wie introduceert nieuwe ideeën?

Wie geeft les? Wie haalt vuil op? Wie zorgt voor entertainment? Wie komt op de markt met nieuwe technologie? Wie verricht een onderzoek in geval van ziekte?

Wie staat op het veld te planten en te oogsten?…..Wij mensen….geen supermensen, geen politici, maar mensen. En wij mensen werken, innoveren, wij zijn degene die als krachtige actoren in de samenleving bewegen. Wij verdienen dat geld. En wat doen we? We staan verplicht een deel van ons eigen geld af ( belastingen) aan andere mensen die keer op keer hun eigen zwakheden  tonen en/ of hebben getoond, en deze zwakheden goedpraten met smoesjes, beloften en onwaarheden. En als we geen gehoor willen geven of oneens zijn, staan er een andere groep mensen klaar om met geweld ons te laten doen wat de zwakke groep wil, omdat ze niet kunnen overtuigen met ideeën, maar met dwang. En het lukt
deze groep mensen ook nog omdat de echte sterke groep in angst leeft.

Ons politiek systeem heeft ons, de mensen eeuwenlang overtuigt van de illusie van onze zwakke en afhankelijke positie en doet of probeert dat nog steeds.
En daarom is het niet raar dat, wanneer we om ons heenkijken we stelselmatige achteruitgang zien; armoede, geweld, decadentie, demoralisatie…. omdat onze eigen waarden en echte krachten niet de gelegenheid krijgen om tot uiting te komen… omdat we veelal zijn gaan geloven dat we ze  niet bezitten.

Deze groep mensen m.n. de politici, zijn niet in staat voor verbetering te zorgen voor de echte sterke mensen, maar alleen voor zichzelf….ten koste van de sterke mensen die zich zwak wanen.

Zolang wij blijven geloven in deze illusie van zwakte, zullen wij zwak blijven. Zolang wij onze verschillende krachten blijven weggeven aan deze groep mensen, zullen wij onszelf niet kunnen versterken.

We zouden ons geld, onze krachten en talenten rechtstreeks in onszelf kunnen investeren.
Het crowd funding systeem is een van de mooie opties waarin de verschillende krachten van de mensen onderling in een samensmelting, sterk tot uiting komt. In dit systeem bestaat er geen ” machthebber”, maar een geïnteresseerde die beseft dat niet het reguleren, maar het investeren en ontplooien van nieuwe ideeën en krachten in het belang ligt van een ieder.

Voorstel voor het begin van een nieuwe richting; geen omslachtige belasting overdracht aan een kleine groep zwakke mensen op basis van verplichtingen, maar rechtstreekse en transparante investering in elkaar, op basis van de overtuiging van ideeen.

Het is interessant om te kunnen waarnemen hoe de meeste politici zichzelf profileren. Wat men altijd sterk wil laten doen overkomen is hun vrome persoonlijkheid met een hoog moraal, goede zeden en de sterke wil om het volk dienstbaar te zijn.

De geschiedenis van het politiek systeem vertelt dat de vele doelen die vanuit dit systeem gesteld werden min of meer geresulteerd zijn in armoede, geweld, oorlog, bezetting, list, bedrog en manipulatie en het meest opvallende: vooritgang van ene kleine groep mensen die een direkte of indirekte link hebben met de politiek.. Er zijn veel onderwerpen die aangesneden kunnen worden met betrekking tot het politiek moraal, maar in dit stuk beperk ik me even tot het verschijnsel van oorlog …er zijn verschillende soorten oorlogen die te onderscheiden zijn:

1. Een oorlog waarbij de een de ander aanvalt om gewoon te kunnen domineren, voorbeeld hiervan is Duitsland ten tijde van Hitler.
2. Een oorlog waarbij een land de ander verdedigt en daarbij inspringt. Bijvoorbeeld:  Amerika die dan insprong tegen Duitsland ten tijde van Hitler.
3. Een oorlog waarbij men gewoon de natuurlijke hulpbronnen van de ander wil overnemen, voorbeeld Amerika en Irak.
4. De Surinaamse binnenlandse oorlog, waarbij vele Surinamers leed hebben ondervonden. Deze oorlog vind ik persoonlijk de meest wrede vorm omdat landgenoten elkaar afmaken. Maar is de reden voor deze escalatie vaak wel bekend?

Maar hoe we dit gegeven van oorlog ook zouden bekijken, het komt er uiteindelijk op neer dat de politici met hun vrome persoonlijkheid bestaande uit een hoog moraal, goede zeden en de sterke wil om het volk dienstbaar te willen zijn, aantonen niet in staat te zijn om een respectvol, vredevol en constructief beleid te voeren om het aspect van oorlog overbodig te maken. Van zo een “heilige” zouden we dat toch tenminste mogen verwachten?

Iemand die zich zo “perfect” voordoet zou toch met een ander “perfecte” soortgenoot toch het beste kunnen overeenkomen? Een zodanige overeenkomst dat beide partijen of landen op basis van vrije wil erop vooruit kunnen komen?

En wat gebeurt er vaak bij oorlogen? In Amerika is er sprake van een “draft”. Dit is de situatie waarbij jonge mannen gesommeerd worden om het leger in te gaan om hun leven te geven voor Land en Volk. Ze moeten dit doen omdat er “monsters” zijn aan de andere kant, en die moeten afgemaakt worden. Aan beide kanten wordt dit verhaal globaal vertelt. En het meest “grappige” hiervan is dat de zonen van de beleidsmakers niet in die oorlog hoeven te gaan meevechten. Maar de belastingbetalende burger en diens kinderen moeten dat wel doen.

Maar dit is zo tegenstrijdig. Vermoordt een burger een andere burger, dan is die strafbaar voor moord of doodslag. Maar stuurt een president jongemannen om in eigen land of het buitenland, om duizenden andere mensen te vermoorden…. is dat een heldendaad, altijd wel min of meer gerechtvaardigd met een of andere reden. En dankzij de mensen met een geweten die de feiten of echte verhalen achteraf vertellen van waarom de oorlog daadwerkelijk werd gevoerd, blijkt het veelal om belangen en geld van een kleine groep mensen in of dichtbij de politiek te gaan. Niet om principïele zaken die volgens “heilige moralisten” aangepakt dienen te worden.  Het politiek instituut is aan het einde van de dag, het enige instituut van waaruit het mogelijk is om in georganiseerd verband strafbare feiten legaal te verrichten… en dit op zowel nationaal als internationaal vlak.

De vraag die we zouden kunnen stellen is: “zouden wij als mensheid onze realiteit niet moeten veranderen? Zouden we onze omgeving, het politiek systeem, niet gaan veranderen op een zodanige wijze dat geen enkel mens of groep van personen in staat gesteld kan worden op wat voor wijze dan ook zeggenschap te verkrijgen over de beslissingsbevoegdheid van het leven van anderen, en dat ook nog tegen betaling?” Wij betalen voor onze eigen (mentale) gevangenschap en achteruitgang.

Is dit wat uw leven waard is?

Het is duidelijk dat de politici nu hun best doen om zichzelf te verkopen als te zijn de meest vrome en capable mensen in de maatschappij, en jammer genoeg “kopen” heel wat  burgers dit ook nog.  Maar hoe logisch en rechtvaardig werkt dit politiek systeem?

Is het moment niet aangebroken dat we als mens heel goed zouden moeten beseffen wat onze positie als mens in de maatschappij is, en vooral ook in relatie tot elkaar? De principes zoals  vrijheid, gelijkheid en onafhankelijkheid zijn principes of begrippen die we niet beseffen. We zouden vanuit dit uitgangspunt bijvoorbeeld niet steeds op mensen hoeven te stemmen die 5 jaar aanzitten, maar bijvoorbeeld in plaats daarvan mensen op project basis een project laten afmaken, waarbij hun dienstbare werkzaamheden gelijk eindigen na het afronden van een project. De gemeenschap ziet ook gelijk waarin dat geld geinvesteerd wordt. En voordat dat project uitgevoerd wordt, heeft de gemeenschap via een website een transparante kijk op wie een offerte heeft ingediend en wat voor kwaliteit gebruikt wordt. Men kan vanuit de gemeenschap dan altijd nog onafhankelijke expertise input krijgen.( Is een mogelijkheid ).

We vergeten dat de (r)overheid niets meer dan een dienstbare intermediar is die zichzelf het recht heeft toegeëigend om via wetgeving de burgers gelegaliseerd te kunnen roven in de vorm van het belastingstelsel. Deze rechtvaardiging van het wederrechtelijk afnemen van het  geld van de burger is om een “betere gemeenschap” te crëeren door middel van reguleren van afgenomen gelden en gronden. Al het geld dat verplicht naar de (r)overheid gaat, komt weer in de gemeenschap terug. Why depend on a middleman? Een intermediair kost altijd veel duurder, de wegenmaker en-of bruggenbouwer beweegt dagelijks in de maatschappij, tussen de reeds betalende burger. Waarom zou de burger de wegenmaker en- of bruggenbouwer niet rechtstreeks kunnen betalen? Het neemt creativiteit en de wil om een nieuw systeem in het leven te roepen.

Bijvoorbeeld: Een organisatie op basis van gelijkheid en transparantie, waarbij er geen sprake kan zijn van wiloplegging door middel van wetgeving, maar een organisatie belast met het kunnen overtuigen van de gemeenschap op basis van rede, feiten, logica en effect, die zich heeft gevormd in ideeën. Dan, en alleen dan zal de burger kunnen betalen voor een transparant idee, die ook rechtreeks of direkte manifestatie in zich bergt waarvan de burger zelf overtuigd is van het eigen en algemeen belang. Maar nu betalen we verplicht voor zaken die onduidelijk en vaag zijn en stellen we ons afhankelijk van beloften die steeds weer gedeeltelijk, gebrekkig of niet waargemaakt kunnen worden.

Daarom is de concentratie van macht in handen van een groep mensen gevaarlijk, omdat men ervanuit gaat dat het normaal is dat er mensen mogen zijn die het recht van wiloplegging aan anderen bezitten door middel van wetgeving.

Maar dit is een destructief en subjectief uitganspunt. Welk moraal bepaalt dat een subjectief uitgangspunt van een groep mensen “goed” is voor een ieder. De mens verschilt in maak, maar doordat de subjectieve uitgangspunten van een bepaalde groep mensen opgelegd wordt aan de leden van de gemeenschap, wordt een ieder over een kam geschoren.  Omdat er volgens die kleine groep een bepaalde universele maatstaf is om de rechten van mensen te bepalen, beperken of te honoreren. En dat is een waanidee.

De mens heeft zichzelf niet gemaakt, laatstaan zijn naaste. Welk moraal kan dan bepalen welk subjectief uitgansgpunt het objectief belang kan dienen naar alle redelijkheid? Moeten of kunnen wij genoegen nemen met het gegeven dat de belangen van een bepaalde groep behartigd kunnen worden en dat de rest gewoon “pech” heeft?

Wat verstaan we onder rechtvaardigheid? Of onder vrijheid, gelijkheid en onafhankelijkheid?

Wie staat boven wie, en waarom? Welke universele maatstaf rechtvaardigt de mogelijke illusie dat de een boven de ander kan staan? Wat geloven wij als mensen over onze eigen waarde? Is het normaal dat wij ons moeten onderwerpen aan de willekeur van derden, vooral wanneer we overduidelijk ervaren dat het ten koste is van onszelf?

Zolang wij deze vragen niet onderzoeken zal er een ongelijkheid bestaan, waarbij het onrecht zal blijven zegevieren. Dit onrecht zal zich blijven richten op het beperken van de universele vrijheden van de mens.