Het is duidelijk dat de politici nu hun best doen om zichzelf te verkopen als te zijn de meest vrome en capable mensen in de maatschappij, en jammer genoeg “kopen” heel wat burgers dit ook nog. Maar hoe logisch en rechtvaardig werkt dit politiek systeem?
Is het moment niet aangebroken dat we als mens heel goed zouden moeten beseffen wat onze positie als mens in de maatschappij is, en vooral ook in relatie tot elkaar? De principes zoals vrijheid, gelijkheid en onafhankelijkheid zijn principes of begrippen die we niet beseffen. We zouden vanuit dit uitgangspunt bijvoorbeeld niet steeds op mensen hoeven te stemmen die 5 jaar aanzitten, maar bijvoorbeeld in plaats daarvan mensen op project basis een project laten afmaken, waarbij hun dienstbare werkzaamheden gelijk eindigen na het afronden van een project. De gemeenschap ziet ook gelijk waarin dat geld geinvesteerd wordt. En voordat dat project uitgevoerd wordt, heeft de gemeenschap via een website een transparante kijk op wie een offerte heeft ingediend en wat voor kwaliteit gebruikt wordt. Men kan vanuit de gemeenschap dan altijd nog onafhankelijke expertise input krijgen.( Is een mogelijkheid ).
We vergeten dat de (r)overheid niets meer dan een dienstbare intermediar is die zichzelf het recht heeft toegeëigend om via wetgeving de burgers gelegaliseerd te kunnen roven in de vorm van het belastingstelsel. Deze rechtvaardiging van het wederrechtelijk afnemen van het geld van de burger is om een “betere gemeenschap” te crëeren door middel van reguleren van afgenomen gelden en gronden. Al het geld dat verplicht naar de (r)overheid gaat, komt weer in de gemeenschap terug. Why depend on a middleman? Een intermediair kost altijd veel duurder, de wegenmaker en-of bruggenbouwer beweegt dagelijks in de maatschappij, tussen de reeds betalende burger. Waarom zou de burger de wegenmaker en- of bruggenbouwer niet rechtstreeks kunnen betalen? Het neemt creativiteit en de wil om een nieuw systeem in het leven te roepen.
Bijvoorbeeld: Een organisatie op basis van gelijkheid en transparantie, waarbij er geen sprake kan zijn van wiloplegging door middel van wetgeving, maar een organisatie belast met het kunnen overtuigen van de gemeenschap op basis van rede, feiten, logica en effect, die zich heeft gevormd in ideeën. Dan, en alleen dan zal de burger kunnen betalen voor een transparant idee, die ook rechtreeks of direkte manifestatie in zich bergt waarvan de burger zelf overtuigd is van het eigen en algemeen belang. Maar nu betalen we verplicht voor zaken die onduidelijk en vaag zijn en stellen we ons afhankelijk van beloften die steeds weer gedeeltelijk, gebrekkig of niet waargemaakt kunnen worden.
Daarom is de concentratie van macht in handen van een groep mensen gevaarlijk, omdat men ervanuit gaat dat het normaal is dat er mensen mogen zijn die het recht van wiloplegging aan anderen bezitten door middel van wetgeving.
Maar dit is een destructief en subjectief uitganspunt. Welk moraal bepaalt dat een subjectief uitgangspunt van een groep mensen “goed” is voor een ieder. De mens verschilt in maak, maar doordat de subjectieve uitgangspunten van een bepaalde groep mensen opgelegd wordt aan de leden van de gemeenschap, wordt een ieder over een kam geschoren. Omdat er volgens die kleine groep een bepaalde universele maatstaf is om de rechten van mensen te bepalen, beperken of te honoreren. En dat is een waanidee.
De mens heeft zichzelf niet gemaakt, laatstaan zijn naaste. Welk moraal kan dan bepalen welk subjectief uitgansgpunt het objectief belang kan dienen naar alle redelijkheid? Moeten of kunnen wij genoegen nemen met het gegeven dat de belangen van een bepaalde groep behartigd kunnen worden en dat de rest gewoon “pech” heeft?
Wat verstaan we onder rechtvaardigheid? Of onder vrijheid, gelijkheid en onafhankelijkheid?
Wie staat boven wie, en waarom? Welke universele maatstaf rechtvaardigt de mogelijke illusie dat de een boven de ander kan staan? Wat geloven wij als mensen over onze eigen waarde? Is het normaal dat wij ons moeten onderwerpen aan de willekeur van derden, vooral wanneer we overduidelijk ervaren dat het ten koste is van onszelf?
Zolang wij deze vragen niet onderzoeken zal er een ongelijkheid bestaan, waarbij het onrecht zal blijven zegevieren. Dit onrecht zal zich blijven richten op het beperken van de universele vrijheden van de mens.
Rumikspiritwriter 