Categorie: Politiek en maatschappelijk

The biggest obstacle to humanity’s true progress is the combined conviction of dependence and an unjust acknowledgement of value to others:

1. Dependency: the majority believes that it needs a small group of people to create a better life for the majority, allowing this small group of people to have illogical privileges and power to decide about matters that they do not have the right to decide about.

2. Unjust acknowledgement of value to others: The acknowledgement hat this small group of people belongs to an exceptionally super breed.

The government has been promising a paradise in one form or another for centuries now, but:

– Has poverty, violence, crime, corruption, environmental pollution and the destruction of natural resources by multinationals decreased or has it become worse?

– In the end, do citizens worldwide not regularly face government in some kind of conflict when the most destructive decisions have been made by the government?

– Is genocide, war and mass slavery not trademarks of governments?

– Have you had to pay more or less money to the government over the years?

–  If this super race is so strong, why do they force you to pay for their promises? Can’t they organize the money themselves as they are so eager to offer this paradise to you?

– Should this super race have power over your right to deicide over your property and sovereignty when they are here to serve you?

Do you really believe that your quality of life depends on their existence or has their very existence caused your quality of life to deteriorate?

Do you really believe that they are capable of doing exceptional things for you as a central body that we as a community, without the aspect of power, could not do ourselves and better?

The quality of your reality is in your hands. You get what you believe. Perhaps it is time to reassess what we believe in. Maybe it is time to believe differently in one’s own abilities and realize that after centuries of proof, a small group of people can not or will not improve your quality of life. Maybe a centralized system should make place for a decentralized system where everyone is free to realize ideas and not dependent on the ideas of a few, forged with power.

Rumi Knoppel
Spiritwriter

De grootste obstakel voor de ware vooruitgang van de mensheid is de gecombineerde overtuiging van afhankelijkheid en onterechte waardetoekenning:

1. Afhankelijkheid: de meerderheid gelooft dat ze een kleine groep mensen nodig heeft om een beter leven te kunnen hebben.
2. Onterecht waardetoekenning: Dat deze kleine groep mensen tot een uitzonderlijk super ras behoort.

De overheid belooft al eeuwenlang een paradijs in de ene of andere vorm aan de gemeenschap. Maar:

• Is armoede, geweld, criminaliteit, corruptie, milieuverontreiniging en het vernietigen van de natuur door multinationals minder geworden of is dat erger geworden?
• Staan burgers wereldwijd uiteindelijk niet altijd in conflict tegenover de overheid wanneer de meest destructieve besluiten door de overheid zijn genomen?
• Zijn genocide, oorlogen en slavernij geen kenmerken van overheden?
• Heeft u meer of minder geld aan de overheid moeten betalen door de jaren heen?
• Als deze super ras zo sterk is, waarom verplicht ze u te betalen voor hun ideeen? Kunnen ze dan niet als een super ras zelf dat geld organiseren aangezien zij zo enthousiast zijn om dit aanbod van een paradijs aan te bieden?
• Behoort deze super ras macht over uw eigendom en zelfbeschikkingsrecht te hebben wanneer deze uw dienaar is?

Gelooft u echt dat uw levenskwaliteit afhangt van hun bestaan of heeft juist hun bestaan ervoor gezorgd dat uw levenskwaliteit achteruit gaat?

Gelooft u echt dat zij in staat zijn uitzonderlijke dingen voor u te doen als centraal orgaan die wij als gemeenschap, zonder het aspect van macht, ook niet zelf en beter zouden kunnen doen?

De kwaliteit van uw realiteit ligt in uw handen. Wat u gelooft, krijgt u. Misschien is het tijd om het geloof in eigen kunnen anders te bekijken en te beseffen dat na het eeuwenlang bewijs, een kleine groep de vele levens niet kunnen verbeteren maar dat men gezamenlijk werkt aan een beter leven, door het uitwerken en uitvoeren van gedecentraliseerde ideeen op basis van vrijheid en gelijkheid, in plaats van het uitwerken en uitvoeren van gecentraliseerde ideeen op basis van macht en hierarchie.

Rumi Knoppel
Spiritwriter

Wanneer spreekt men van een complot theorie? Dit begrip wordt aangehaald als een verzonnen verhaaltje. Iets dat zo onwaarschijnlijk is dat er geen geloofwaardigheid aan gegeven kan worden. Het is misschien wel leuk en aardig om over te hebben maar het is fictie, een overtuiging van een stelletje dromers of zweverige figuren.

En dit kan wel terecht zo gesteld worden, indien hetgeen men als een theorie ziet ook daadwerkelijk theorie blijft. Maar wat als het wel aan het plaatsvinden is, zoals het betreffend Tweede Kamer Lid hierboven in het fimplje aanhaalt? Is het dan nog steeds een theorie? IN 2012 gaf men aan dat de wereld zou eindigen. Dat was een theorie omdat we anno 2021 nog bestaan en erover kunnen lachen. Maar geldt dat nu ook in het geval van Lockstep? Wat zal het nemen om voor een ieder over eens te zijn dat deze voorspelling, gemaakt in 2010, niet op waarheid besrut en lekker naar het rijk der fabelen verwezen kan worden?

Dat antwoord laat ik aan elk individu over. Waarheid is relatief maar ervaring is realiteit. laten we zien wat de toekomst brengt.

Rumi Knoppel
Spiritwriter

Het coronavirus gaat de hele wereld rond, en wordt als een pandemie beschouwd en dienovereenkomstig aangepakt.

Het is een kwestie van gezondheid en ziekte, leven en dood. En wat hierbij een enorme belangrijke rol speelt is de hoge besmettingsnelheid. De ziekte verspreidt zich sneller naarmate men veel in contact met elkaar komt. En om de besmetting tegen te gaan moeten mensen dus niet met elkaar in contact staan. De mensen luisteren niet of geven geen gehoor en nu is het gevolg, een lockdown. Dit houdt in dat, om te verzekeren dat men niet meer in contact staat, men verplicht wordt om thuis te blijven zodat het onderling contact voorkomen kan worden. Hieronder enkele kanttekeningen van een van een immunoloog over de risico’s van het wel of niet in contact komen met elkaar, in medische zin.

De politie wordt ingezet om erop toe te zien dat men zich werkelijk houdt aan de opdracht voor wat het thuisblijven betreft, je kan immers anderen in gevaar brengen. Ook het dragen van mondkapjes speelt een enorme rol hierin. Hieronder wat kanttekeningen over het dragen van mondkapjes, ook medisch gezien. De vraag die nu uit dit fragment hieronder rijst is… tot in hoeverre is het logisch om een politiek besluit boven een medisch inzicht te stellen, met alle gevolgen van dien?

Deze maatregelen zullen de besmetting moeten indammen en daarvoor zouden we de cijfers van niet alleen de besmettingen moeten volgen, maar ook het aantal doden als gevolg van het aantal besmettingen. Hieronder enkele kanttekeningen van een arts en in Nederland.

De conclusie die tot nu toe getrokken kan worden, is dat de besluiten ten aanzien van de lockdown, het afstand houden en de mondkapjes niet zozeer gebaseerd zijn op een medisch besluit maar op een politiek besluit. Als we nu naar het politie optreden kijken, zien we vaak dat er een bepaalde mate van geweld bij komt kijken en is dat gezien het fundament van deze besluiten wel logisch en rechtvaardig?

We kunnen voor nu gewoon kijken naar het aspect van logica in dit geheel en het verband met de medische bedoelingen.

Indien er medische argumenten zijn die aangeven dat het afstand houden en het dragen van mondkapjes de immuniteit juist verzwakt, en dat daarop aansluitend de sterftecijfers erop aansturen dat de concentratie op de meest kwestbare groep mensen gericht zou kunnen worden… kan dat betekenen dat een alternatieve aanpak mogelijkerwijs bestaat.

Wat is dan de rol en het belang van het politiegeweld dan in dit geheel? Indien de spreiding tegen gegaan moet worden, draagt het besluit om politie agenten met het recht van geweld te bewapenen niet bij aan de spreiding? En als het uiteindelijk om een medische kwestie draait waarbij voor de oplossing een medische lijn gevolgd moet worden…zou men dan niet alle medische oplossingen tenminste moeten aanhoren en testen?

Er is een gezondheidsprobleem en het feit dat we, gerechtvaardigd of niet, in een sfeer van toegestane politie geweld zijn belandt, doet de vraag rijzen of men het gesteld doel niet al uit het oog verloren heeft, want het gaat om ziekte voorkomen en mensen genezen. En natuurlijk is de aanpak van bepaalde mensen nodig die aan de spreiding bijdragen, maar op wat voor manier en voor hoelang?

Het is vreemd hoe de wereld nu, juist op dit stuk, omwille van de gezondheid, via de weg van geweld, een ongezonde manier van handelen toepast.

Is dit de wijze voor een zogenaamde intelligente, beschaafde en rechtvaardige internationale samenleving om hiermee om te gaan?

Rumi Knoppel
Spiritwriter

Op 25 januari 2021 liet dhr. Marten Schalkwijk in het programma ‘Freedom Vibez” ondere weten, dat de recent aangekondige belastingverhogende maatregelen door de regering Santokhi-Brunswijk, van tijdelijke aard zijn. Dhr. Schalijkwijk is de coordinator van het crisis- en herstelplan vanuit het Ministerie van Financien en planning. Het vraaggesprek ging in de diepte over de soort belastingverhogingen die in verband staan met de inkomsten van de staat alsmede de maatregelen om de staatsuitgaven te beperken.

Op verschillende onderwerpen werd ingegaan, zoals;

• de solidariteitsheffing en de loon- en inkomstenbelasting
• de belastingen in de goudsector voor zowel de multinationals- als de kleine goudwinners.
• het verlagen van belastingen in goede tijden
• de invoerrechten
• de omzetbelasting en het BTW
• de sanering van het ambtenarenapparaat
• het productie aspect

Klik hier voor de facebook video livestream om de details in het vraaggesprek te beluisteren.

In deze informatietijdperk waarbij velen van ons overspoeld worden met informatie is het gevaarlijk om alles meteen te geloven, vooral wanneer dat geloof of die overtuiging tot verdere (on) bewuste verspreiding van leugens en negativiteit leidt.

Het belangrijkste aan informatie is het betrouwbaarheidsaspect. Het is noodzakelijk dat we als mensen altijd vanuit en met de waarheid in de gemeenschap bewegen.
Dit is onmisbaar omdat waarheid altijd alles en iedereen overstijgt en overleeft. Het houdt geen rekening met leeftijd, emoties, de verschillende belangen of wat men nou zou willen of niet zou willen. Het is onbetwistbaar en onwrikbaar. Het is simpelweg datgene wat is. Men kan altijd vooruitkomen of werken met iets dat echt is. Als we tenminste de moed hebben om met de waarheid om te willen gaan.

Werken met de leugen betekent werken met iets dat niet bestaat. Vandaar dat we steeds merken dat leugens zorgen voor conflict, afbraak en achteruitgang.

Het is moeilijk om informatie op waarheid te toetsen omdat waarheid uiteindelijk vaak ook subjectief is. Voor een richtlijn zouden we eventueel met de volgende twee aspecten rekening kunnen houden:

1. De boodschap

Wat veel invloed heeft is de interpretatie van een boodschap. Jacque Fresco zei dat de taal die vrij is van interpretatie, nog niet bestaat. We merken dat een boodschap meerdere betekenissen van de ontvanger kan krijgen. Men luistert en/of leest slecht en vaak wordt men ook emotioneel waardoor men impulsief reageert zonder vooraf de boodschap te hebben begrepen. Het kan dan voorkomen dat met dan met bepaalde stellingen de overgebrachte boodschap vanuit een conflictmodus wil verdedigen, terwijl de boodschapper misschien niet eens in de aanval was gegaan. En het komt ook voor dat men het ook niet wil begrijpen omdat er verschillende belangen zijn die niet gebaat zijn bij de waarheid. En wat zeker niet te verwaarlozen is, is het verschil in mate van intelligentie.

2. Meerdere bronnen:

De vele fora als Facebook, Youtube, televisie, radio, schriftelijke media en mond tot mond zorgen ervoor dat niet iedereen altijd alles op het zelfde moment ziet en hoort. Je hoort het van een ander, of ziet later een vervolg zonder te weten wat er zich in de vorige aflevering of programma heeft afgespeeld. De beoordeling van de informatie is hierdoor gebrekkig vanwege de onvolledigheid.
Hoe kunnen we zo min mogelijk afwijken van de waarheid, rekening houdende met de voorgaande aspecten?

1. Het moment dat een boodschap of bericht wordt gegeven, behoort de eerste vraag te zijn: “Is het waar?”

Hierbij twee aandachtspunten:

1. De ontvanger van een boodschap is altijd afhankelijk van de integriteit van de boodschapper of de bron. De beoordeling van het bestaand beeld/geluids- en documentatiemateriaal is hierbij zeer belangrijk. Men kan het beoordelen door na te trekken of er meer informatie bestaat over het bestaand materiaal. Hierdoor voorkomt men dat het gedeeltelijk verhaal niet als het heel verhaal wordt beschouwd.

Zo een richtlijn kan eventueel tegengaan dat conclusies boven feiten gesteld worden. Maar… door alle ruis heen zal men nooit alles helemaal haarfijn kunnen weten of ooit te weten kunnen komen. En omdat er altijd een bepaalde mate van gebrek aan informatie zal zijn is het noodzakelijk dat we conflict situaties zoveel mogelijk vermijden. Want de kans is dan heel groot dat we gewoon vechten … om niets.

Rumi Knoppel

‘Mi mus’ hossel’, ‘is een hosseltje’, ‘als ik niet 2 of 3 banen heb, kom ik niet uit, ik moet hosselen’. Deze gedachtegang en de daaruit voortvloeiende uitlatingen zijn een deel van onze leefgewoonten geworden. De situatie vereist het ook, maar het is jammer dat we in zo een rijk land leven waarbij er gehosseld moet worden. Een hosselaar is een overlever. “En is een overlever lang genoeg een overlever, dan wordt die een killer”, zei een wijze vriend van me eens.

Al sinds mensenheugenis (als het al niet langer is) wordt door de hoofdverantwoordelijken via verschillende mediapunten stelselmatig aangehaald dat er in Suriname een gebrek is aan 1. geld, 2. middelen en 3. deskundigheid. Anders vertaald hebben we dus gebrek aan 1. datgene dat we nodig hebben om middelen te moeten aanschaffen, 2. de middelen die we nodig hebben om geld te kunnen verdienen en 3. kennis van hoe we geld zouden kunnen verdienen indien we toch de middelen zouden hebben? Dit is zeker een angstig uitgangspunt van de cirkel waar we ons in bevinden. En vandaag horen we nog steeds niet alleen dezelfde geluiden, we ervaren ook de uitwerking van deze uitlatingen.

In een verslag, opgesteld tijdens de oorlog door de Office of Strategic services werd in de beschrijving van Hitlers psychologisch profiel deze primaire regels aangegeven: Nooit toestaan dat het publiek afkoelt; nooit een fout of ongelijk toegeven; nooit toegeven dat er misschien iets goeds huist in uw vijand; nooit ruimte laten voor alternatieven; nooit schuld aanvaarden; concentreer op een vijand tegelijk en verwijt hem alles wat verkeerd gaat, de mensen geloven een grote leugen sneller dan een kleine, en als je die vaak genoeg herhaalt, zullen mensen die vroeg of laat geloven.
Een (onbewuste) leugenaar tracht zijn verhaal met waarheid te bekrachtigen wanneer de omstandigheden en situaties de uitlatingen op regelmatige basis en grootschalig niveau kunnen ondersteunen. Maar alles begint bij het geloven van de leugen.

Surinamers zijn relaxed

Het is frappant, maar vaak horen we vakantiegangers zeggen dat Surinamers zo relaxed zijn, en dat we ons met niks druk maken. Maar hoe relaxed zijn we? Is het mogelijk dat wij langzaam maar zeker de leugen van gebrek en schaarste zijn gaan geloven? Want de overtuiging daarvan zou kunnen leiden tot apathie, passiviteit (bedelmentaliteit) en/of onrust. Om ons maar even te beperken tot Onrust.

Het grote aantal verkeersongevallen kan al een van de indicatoren van de heersende onrust zijn. De meesten schijnen opgejaagd te zijn door onrust. Misschien onrust om een gemiste kans van inkomsten te voorkomen? (dat lijkt vreemd omdat we veelal toch laat zijn voor afspraken, vanwaar de onrust dan?) En mocht de mogelijkheid zich voordoen om op lang termijn te kunnen verdienen, heeft men vaak ook weer de onrust en de haast om niet over een langere periode gezamenlijk te willen verdienen. Men gaat voor de snelle slag. De keuze van deze slag gaat meestal gepaard met oplichting en wanbetaling (en dan nog niet eens gesproken over de criminaliteit).

Wanneer de een de ander oplicht of willens en wetens niet betaalt voor een geleverde dienst of product, creëert men gebrek aan geld voor de ander. Geen geld betekent geen vooruitgang, geen vooruitgang betekent geen beweging, en geen beweging betekent geen eten. En geen eten…betekent geen leven. Is het gewaagd om te mogen concluderen dat wanneer wij Surinamers op zo een manier met elkaar omgaan, we nu al de grens van hosselaars naar killers zijn bezig te overschrijden? Of hebben we die al overschreden? Want door zo met elkaars belangen om te gaan maken we wel een indirecte aanslag op elkaars leven. We bezorgen elkaar een langzame dood, terwijl we internationaal wel bekend erom staan een rijk land vol potentie en mogelijkheden te zijn. Mijn streven: Suriname van psychologische burgeroorlog naar geestelijke eenwording.

Rumi Knoppel