Men zegt altijd dat goede communicatie een gezonde en liefdevolle relatie in stand houdt. Dat is ongetwijfeld waar. Wat de uitdaging van de mensheid in afgelopen duizenden jaren is geweest, is dat er een duidelijke basis van goede communicatie ontbreekt.
Wij hebben leren communiceren vanaf we klein zijn. En dit hebben we geleerd door woorden te gebruiken. Maar we zien dat er dagelijks, alhoewel men routinematig woorden gebruikt, er toch zoveel ruis, conflict en verwarring is. Het is dus overduidelijk dat woorden tekortschieten.
We zien ook vaak dat wanneer men zich niet kan uiten of gebrek aan woorden heeft, men kan gaan slaan of schreeuwen. De energie die moet stromen door zich kenbaar te maken krijgt de kans niet (voor korte of langere tijd) en wanneer die energie niet in toom gehouden kan worden gaat het andere uitwegen zoeken en wel op een zodanige wijze dat het ervoor zal zorgen dat het niet genegeerd kan worden. En dat kan positief of negatief, afhankelijk van de energetische aard van de persoon in kwestie.
We zien dit ook gebeuren bij protestdemonstraties. Alhoewel protestdemonstraties ook een onzuivere bedoelingen kunnen hebben is het desalniettemin het gevolg van een situatie die op springen staat. Een protestdemonstratie is het resultaat van een langdurige, en frustrerende kwestie waarbij men steeds geen gehoor kon vinden. Zo ook basis van mens tot mens. In een liedesrelatie, of ouder-kind relatie, zullen zaken vaak escaleren wanneer de een of beide partijen zich niet gehoord voelen. Overspel, leugen, bedrog, haat en gevoelens van verwijt zijn een van de vele gevolgen die tot destructie of zelf-destructie kunnen leiden.
Het is daarom goed om de focus te richten op het feit dat woorden slechts een (beperkt) resultaat zijn van een onzichtbare energie, verdeeld in de vorm van bekende en onbekende emoties en andere tot nog toe voor ons onduidelijke gevoelsmatigheden. Woorden zijn slechts een middel om datgene wat onzichtbaar tevens voelbaar is voor ons en anderen, zo zichtbaar mogelijk te maken. Zo alleen kunnen we als een samenleving functioneren omdat we allemaal onze eigen manier van bewegen, leven en uitdrukken hebben. Onze verschillende verlangens moeten tot in zekere mate duidelijk zijn voor elkaar zodat door de afwezigheid van spraakverwarring of miscommunicatie zaken niet door elkaar lopen. Het is vereist voor harmonie en een soepel verloop van omstandigheden. Anders botst men steeds tegen elkaar. Afspraken zijn daarom een belangrijk onderdeel van elke sterke samenleving. En goed nagekomen afspraken tonen dat er werderzijds begrip is. Dus goede communicatie moet wederzijds begrip kunnen bewerkstelligen dat zich in het wederzijds uiten manifesteert.
Woorden schieten te kort
Overlijdensgeval
Wanneer we een nabestaande moed willen inspreken, gebruiken we het woord ”sterkte”. Maar we weten wel dat dit woord slechts bemoedigend is, niet helend. Zelfs de voorganger die tijdens de uitvaartdienst bemoedigende woorden uit heilige geschriften voorleest, weet dat de energie van pijn die op dat moment door het innerlijk van de nabestaanden stroomt, niet geheeld kan worden. Natuurlijk kan een nabestaande wel wat verzachting ervaren maar de echte diepgetroffen pijn kan hiermee op dat moment niet voor eens en voor altijd 100% weggewerkt worden. De nabestaande kan het waarderen, maar alleen de tijd in combinatie met bepaalde innerlijke bewuste en onbewuste processen zullen de pijn gradueel doen wegebben.
Uitleggen van wat men eigen ogen heeft gezien:
Zelfs wanneer je bijvoorbeeld naar een plek bent geweest waar je de zonsondergang hebt mogen aanschouwen, is het beschrijven daarvan aan een ander een uitdagende taak. Je kan vertellen hoe je gigantische bomen heb gezien, waarbij prachtige vogels over heen vlogen, met wolken op de achtergrond. De geluiden van de dieren die op dat moment wakker werden en alles wat daar bij kwam kijken. Maar wat je hebt gezien met jouw ogen kan je toch nog steeds niet 100% aan de ander laten zien. Dat beeld en de ervaring is moeilijk over te dragen aan de ander middels woorden. De ander aan wie je dit vertelt kan ook alleen maar een beeld vormen maar weet nog steeds niet wat je precies hebt gezien en ervaren. De persoon zou het moeten ervaren, en dan nog zou de ervaring voor die persoon anders kunnen zijn. Het beeld en de ervaring zijn dus veel groter dan woorden kunnen reiken.
Uitleggen van wat men in eigen gedachten heeft gezien:
Wanneer je een droom hebt gehad, kan je die vaak aan jezelf niet verklaren. Vooral wanneer het zo intens was dat er een sterk gevoel bij is geweest. Je hebt bepaalde beelden gezien, en soms kan het zijn dat je teveel informatie van een film hebt opgenomen en dat dat zich in jouw onderbewustzijn is gaan vastzetten. Maar wanneer dat niet het geval is, kunnen we nieuwsgierig worden van hetgeen we hebben gezien in onze droom. En als we dat aan onszelf moeilijk kunnen uitleggen, hoe zullen we dat aan een ander kunnen uitleggen? We kunnen hooguit zeggen dat het gevoel goed of slecht was. Maar waarom of van waar dat gevoel kwam, of wat het zou kunnen betekenen is voor ons vaak een raadsel. En precies binnen dit spectrum van niet kunnen weten wat deze informatie van emoties en gevoelens betekent, kunnen we merken dat onze communicatie van woorden tekortschiet.
Dat woorden dus tekortschieten is duidelijk. En het vertelt ons dat de wereld van energie die onafgebroken door ons heen stroomt zo onbeschrijflijk intens en grenzeloos is, dat wij voor duizenden jaren als mensheid onbewust hebben overzien dat onze wijze van communicatie ons al die tijd achter heeft gehouden. We zijn zo sterk in de ban van woorden dat wanneer iemand onze taal niet helemaal weet te praten we in staat die uit te lachen. Maar wanneer deze zelfde persoon zou huilen of lachen, zouden we wel meteen weten wat er zich afspeelde, zonder dat daarbij woorden nodig waren. Het gaat bij het huilen of lachen dus helemaal niet eens meer om woorden maar om de type energie die makkelijk herkenbaar is.
En toch verwachten we ook van anderen dat ze hun innerlijke wereld van gedachten en emoties, die vaak onbeschrijflijk is, met tekst en uitleg (in ook correct geformuleerde zinnen) aan ons verklaren terwijl we het zelf ook niet kunnen doen. Hoe vaak doen, denken of zeggen we iets waar we niet achter staan of niet begrijpen waarom we het doen of hebben gedaan? De verbale communicatie is dus een lage vorm van communicatie. Want onze denkbeelden en emoties zijn wel 100% te ervaren, maar vermoedelijk maar 30% te vertalen met woorden. Daden spreken harder, maar ook dat geldt niet altijd omdat intenties vaak ook niet te verklaren zijn.
Evolutie: Ware communicatie omvat vrijheid en liefde
We hebben als mensheid nog een heel lange weg te gaan. We dienen veel aandacht te besteden aan onze innerlijke wereld zodat we beter weten wie we zelf als creatie van het leven zijn. Ook waar we staan in het leven en hoe we met onszelf en elkaar omgaan. We gebruiken het woord liefde maar zijn we echt liefdevol? We gebruiken het woord vrijheid maar zjin we vrij en laten we elkaar vrij?
We zouden nu wel kunnen erkennen dat als we zoveel werk hebben aan onszelf, we gehouden zijn om elkaar vrij te laten om deze ontdekkingreis in alle rust te kunnen doen. We kunnen toch niet een verklaring van een bepaalde beweging van vrijheid of handeling van de ander afdwingen wanneer we van onze handelingen geen duidelijke verklaringen nog hebben? En al hebben we die, het is overduidelijk dat de machtige, grenzeloze en onverklaarbare energie die door ons allen stroomt wel weet wat die doet. Elkaar in de rust laten leven is daarom een van de wegen die leiden naar een harmonieus samenzijn.
Ook schieten woorden tekort voor dit artikel en er zullen meerdere volgen. Maar voor nu is het belangrijk om te beseffen dat we onze communicatie meer kunnen zoeken in wat we voelen. Wat voel je? Luister naar het gevoel, je voelt het niet zomaar. Ga niet tegen jezelf in, omdat er gecommuniceerd wordt met je. Luister ernaar. Wanneer het een energie van ruzie, conflict of destructie kan je weten dat je daaraan geen gehoor kan geven. Wanneer het een energie is van verzoening, behulpzaamheid, respect voor andermans gevoel en denken (al hoe oneens je nog bent en het denken en voelen van de ander niet op geweld gebaseerd is), dien je daaraan gehoor te geven. Je kan de wereld van de geestelijke energie voor een belangrijk deel niet in woorden verklaren, maar je kan er mee leren leven en het voor je laten werken door het te ervaren en van daaruit de uitwisseling op basis van emotie, gevoel en intuitie aan te sturen. Oordeel daarom niet over iets dat je niet kent bij jezelf of een ander, maar geef het wel de vereiste, bevrijdende aandacht. Herken, erken en vertrouw dus wat jouw waarheid is.
Maar dat betekent dat je veel naar zelf moet luisteren en daarmee wordt bedoeld: voelen.
Rumi Knoppel
Spiritwtriter
Rumikspiritwriter 