Politie, misdadigers en vredige mensen

Als u de volgende link over de geschiedenis eventueel het onstaan van de politie bezoekt:

http://www.politie.sr/over-de-politie/geschiedenis/

leest u o.m. het onderstaande:

“Oorspronkelijk heeft politie in Suriname de betekenis gehad van zorg voor het “gehele” Staatsbestuur. In het midden van de vorige eeuw betekende het de zorg voor het bestuur van het binnenland. Thans betekent het de zorg voor de handhaving van de orde, rust en veiligheid van de samenleving; Het opsporen van strafbare feiten en toezicht houden op de naleving der wettelijke voorschriften.
Naar aanleiding van de verschillende taken wordt er een onderscheiding gemaakt, n.l.:”

Het ontstaan van het politie-apparaat is in beginsel een positief uitgangspunt. Er zijn mensen in de samenleving die andere mensen beroven, bestelen, oplichten of geweld aandoen als het nou in fysieke vorm is, of in een andere vorm. Niet alle mensen zijn in staat zich te verweren, dus een “geweldsregulerend” apparaat is a “must have”.

Zo kennen we inmiddels het begrip “crimineel”. Een crimineel is een persoon die anderen schade berokkent, wel of niet door het toepassen van geweld. En deze worden door de politie aangepakt. Logisch en begrijpelijk, omdat zij een gevaar vormen voor anderen die zich wel aan de regels houden en niemand kwaad doen. Zij houden zich niet aan de regels.

Maar als we nu de regels bekijken en de handhaving daarvan, dienen de regels dus degenen die zich met hun eigen zaken bemoeien en niemand kwaad aandoen te beschermen. Zij dienen in alle rust te leven.

Maar we merken zo zoetjes aan dat juist deze groep meer last ondervindt van de regels dan de criminelen zelf, althans het blijkt dat velen het zo ervaren.

Bijvoorbeeld: een crimineel koopt een wapen op straat en dringt met anderen het huis van een niet-crimineel binnen en berooft deze met of zonder geweld. De politie spoort wel op achteraf, maar op het moment zelf is de niet-crimineel overgeleverd aan willekeur van een crimineel. Besluit hij een wapen te willen aanschaffen, dient hij eerst toestemming te vragen aan de overheid. Krijgt hij deze niet, heeft hij pech. Hij moet aan zoveel voorwaarden voldoen omdat de overheid wil voorkomen dat verkeerde mensen in het bezit komen van een wapen. Wij weten hier in Suriname dat de kranten vaak genoeg artikelen hebben gehad waarin leden van de landmacht hun partners en daarna zichzelf van kant hebben gemaakt met een dienstwapen. Hoe eerlijk en betrouwbaar is dit ‘screeningsproces’ dan? Op de koop toe krijgt een niet-crimineel toch een forse boete en straf wanneer die uit wanhoop toch een wapen zijn bezit heeft, als gevolg van een traumatische ervaring.

Voorbeeld 2: Getinte ruiten mogen niet. Maar de handelszaken mogen wel de tint verkopen, waarop de overheid belasting int. Nadat dit geld in meerdere verschillende vormen van belastingen is geind, worden de mensen daarna mensen opgedragen het te verwijderen in naam van veiligheid. Begrijpelijk, maar waarom uberhaubt de verkoop van tint dan toestaan? Tint wordt ook door niet-criminelen gebruikt omdat het de hitte van de zon reduceert, er meer privacy gewenst is en deze niet gebaseerd is op criminele activiteiten. En als vrij mens in een maatschappij zou je toch mogen genieten van jouw persoonlijke keuzes?

Bottomline:

Het politie-apparaat verricht haar werkzaamheden onder opdracht van- en aan de hand van de regels van de overheid. Dat is het systeem. Het gaat dus niet om de politie zelf, maar om het systeem van regels die tegenstrijdig zijn. Als men echt veiligheid en orde wil is dat terecht, maar waarom ten koste van de niet-criminelen? De criminelen zijn hun levensbeweging om de regels heen al gewend. Is het niet mogelijk om in de twintigste eeuw de regels zodanig op te stellen dat de niet-criminelen geen last ondervinden van de regels die erop gericht zijn de echte criminelen aan te pakken? Bijvoorbeeld: wanneer men een routine controle doet en niet-criminelen getinte ruiten hebben, die gewoon te laten? De politie heeft immers een bestand van criminelen toch? Waarom anderen beperken die geen misbruik maken van de zaken die bestaan in de wereld? En waarom zouden niet-criminelen niet makkelijker een wapen kunnen komen dan de criminelen? De regels die bedoeld zijn om de niet-criminelen te ‘beveiligen” lijken vaak eerder een straf te zijn dan een uitkomst. Hoe meer misdaad de criminelen in de toekomst zullen plegen hoe meer de niet-criminelen beperkt zullen worden in hun vrijheid. Het beste zou dan zijn om alle niet-criminelen bij voorhand op te sluiten en/of huisarrest te geven zodat iedereen zeker is dat de veiligheid gegarandeerd is, en dan nog zou dat niet helpen.

Het is jammer dat wij als mensen op deze manier met elkaar leven. En vooral ook nog dat we geloven dat het beperken van vrijheid gerechtvaardigd kan worden omwille van het verzekeren van veiligheid. Geweld zou daadwerkelijk gereguleerd moeten worden, maar nooit en te nimmer ten koste van vrijheid. Nu, wordt vrijheid gereguleerd en dat is op zich…de grootste misdaad.